Φαίη Κοσμά

Λένε πως η χρονιά που γεννηθήκαμε παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή μας. Τα στοιχεία που την αντιπροσωπεύουν λένε πολλά για τον χαρακτήρα και τις συνήθειές μας. Εκείνο το παγωμένο πρωινό του Γενάρη, τη δική μου χρονιά τη σημάδεψε το πυκνό χιόνι που έπεφτε και το στοιχείο της Φωτιάς. Στα χρόνια που περάσαν πολλή φωτιά λύγισε και αρκετό χιόνι σφυριλάτησε την τωρινή μου παρουσία. Εγινα κοινωνός για πολλά δώρα -ευλογίες που μου χαρίστηκαν. Άλλα λατρευτά και άλλα λιγότερο ελκυστικά. Αυτά τα τελευταία είναι και τα πιο σπουδαία. Γιατί ζώντας και επιζώντας μέσα από αυτά οδηγήθηκα σε νέους δρόμους και σε ατραπούς πρωτοδιάβατες. Επιασα λοιπόν χαρτί και ένα μολύβι και σχεδίασα το δικό μου το δρομί. Με στίχους έστρωσα το ταξίδι και από ρίμες ανασκάλισα τη περιπέτεια. Όμως, η διαδρομή δεν τελειώνει εδώ. Τα όνειρα είναι μπροστά. Και η γοητεία τους πλανεύτρα. Άραγε, με τι κράμα να συνεχίσω το σιάξιμο του μονοπατιού;