Λένα Παπαδοπούλου
Γεννήθηκα άνοιξη στην Αθήνα, σε μια οικογένεια που ήρθε από μακριά. Ο πρώτος αποχωρισμός ήρθε πολύ νωρίς και χρειάστηκα αρκετά χρόνια για να το συνειδητοποιήσω. Μεγαλώνοντας, διαπίστωνα σχεδόν καθημερινά πως όλο και λιγότερα πράγματα μου άρεσαν από όλα όσα συνέβαιναν γύρω μου. Όταν το κατάλαβα καλά, άρχισα να τα γράφω σαν ιστορίες στο μυαλό μου. Ήταν ένας τρόπος για να μείνω απ΄ έξω. Ήθελα να γίνω αεροσυνοδός, για να γνωρίσω το κόσμο. Αν είχα γεννηθεί αγόρι, θα γινόμουν σίγουρα καπετάνιος. Η οικογένειά μου, όμως, είχε διαφορετικές και πολύ «καθωσπρέπει» απόψεις. Έτσι, σπούδασα Οικονομικά και Δημόσιες Σχέσεις. Μετά, προσγειώθηκα μια και καλή στην Εθνική Τράπεζα, με τα ταξίδια να παραμένουν το μεγάλο μου πάθος. Ταξίδια στον κόσμο – πραγματικά – στις ζωές και το μυαλό των άλλων – φανταστικά. Η παρατήρηση γύρω μου φαίνεται πως κάλυπτε την ανάγκη μου για διαρκή ανανέωση και αναζήτηση.> Ταξίδευα συνέχεια στις συμπεριφορές των ανθρώπων και στις ζωές τους, μαθαίνοντας πάντα κάτι καινούργιο, ακόμη και όταν αυτές έκαναν κύκλους και επαναλαμβάνονταν, καμιά φορά με τραγικό τρόπο. Οι ιστορίες τους άρχισαν να παίρνουν μορφή και να σχηματίζουν σενάρια. Και μετά από ένα δυνατό σοκ το οποίο ήθελα να ξεπεράσω, ξεκίνησα αβίαστα να γράφω και γράφοντας να αποσυμπιέζομαι. Βρήκα καινούργιες και απάτητες διαδρομές, στη δική μου προσπάθεια να εξηγήσω τον κόσμο. Ζω πάντα στην Αθήνα, με τον σύζυγό μου Ευάγγελο και τον γιο μας Αγησίλαο που είναι και το σπουδαιότερο έργο της ζωής μου.