Σαν κόκκινο γλυκό κρασί

«Ο έρωτας, Λύντι μου, μοιάζει με κόκκινο γλυκό κρασί. Κρύβει μέσα του πάθος σαν το κόκκινο χρώμα του. Έχει συγκεκριμένη γεύση, συγκεκριμένη υφή. Όμως, εκεί που νομίζεις ότι βρήκες τη γεύση που σου αρέσει, έρχεται η επίγευση. […] Εγώ ερωτεύτηκα εσένα! Είσαι το κόκκινο κρασί μου και δεν με νοιάζει η επίγευση που θα έχεις. Δεν θα την καταλάβω, γιατί έχω ήδη μεθύσει από τις πρώτες γουλιές!» Ένα ατύχημα, μια καλά κρυμμένη αλήθεια, αμφιβολίες που επιβεβαιώνονται με τρόπο τραγικό και χαμένες αγάπες που βρίσκουν επιτέλους τον δρόμο τους. Κι η ιστορία συνεχίζεται στο μαγευτικό σκηνικό της Τοσκάνης, σε μισογκρεμισμένους μεσαιωνικούς πύργους και σε απέραντους αμπελώνες, όπου το παρελθόν παραμένει για πάντα ζωντανό. Άραγε, μπορούν δυο ψυχές να συνθέσουν έναν άνθρωπο; Μπορεί κάποιος να αγαπήσει απόλυτα και δυνατά  δύο διαφορετικούς ανθρώπους που ο ένας μοιάζει να αποτελεί την προέκταση του άλλου; Ή όλα είναι παιχνίδια του μυαλού και της καρδιάς;